Klusdag Schat van Schoonderloo
De bloembollen spuiten naar buiten, bomen en struiken schieten in knop; het kan niet op!
Hoog tijd om de Schat van Schoonderloo lenteklaar te maken. Zondag 8 maart gaan we daarmee aan de slag.
We beginnen om 10 uur, lunchen ‘s middags gezamenlijk en hebben het tegen vieren over bijgaand voorstel. Tegen vijven sluiten we af.
Ben je nog geen lid?
Meld je dan aan bij info@schatvanschoonderloo.nl Het lidmaatschap is gratis en geeft geen verplichtingen, maar je kunt wel meebeslissen over de Schat. Welkom.
HET VOORSTEL
Sinds november wordt de Schat van Schoonderloo bij wijze van proef iedere dag opengesteld; dat bevalt. We hebben daardoor vrij vaak bezoek van belangstellende voorbijgangers, zelfs in de winter. Maar het gaat bijna steeds om een vluchtig bezoek. Velen denken dat de Schat een particuliere tuin is en wie toch binnenloopt, komt vaak niet verder dan de tweede populier, kijkt even rond, draait zich om en verlaat het park weer. Zelden is men langer dan twee minuten binnen. Dat is jammer van al dat moois; want mooi vinden ze het wel, terwijl ze de rozentuin niet eens hebben gezien, het bosje en de vijverpartij blijven buiten beeld om nog maar te zwijgen van het goede gesprek en het kopje thee of koffie bij het huisje. Het moet mogelijk zijn om meer mensen over de drempel te helpen zodat meer profijt wordt getrokken van de Schat.
De Schat oogt een stuk toegankelijker als aan het begin van de oprijlaan twee paadjes links- en rechtsaf zouden buigen, naar de rozenperken en naar de heesterheuvel. Op die manier leggen we de bezoekers meer keuzen voor en is het park een stuk uitnodigender. Als bezoekers eenmaal linksaf zijn geslagen, kunnen ze door de heesters achter de vijver langs lopen, terwijl ze rechtsafslaand meteen tussen de nieuwe rozenperken, de palmen en de border staan. Als ze van daaraf verder lopen is de kans groot dat ze gaan zwerven en wat langer blijven. De opzet is om eerst een paadje aan te leggen door de heestertuin en achter de vijver langs. Als dat bevalt zouden we het andere paadje kunnen aanleggen.
TOELICHTING
De Schat oogt een stuk toegankelijker als aan het begin van de oprijlaan twee paadjes links- en rechtsaf zouden buigen, naar de rozenperken en naar de heesterheuvel. Op die manier leggen we de bezoekers meer keuzen voor en is het park een stuk uitnodigender. Als bezoekers eenmaal linksaf zijn geslagen, kunnen ze door de heesters achter de vijver langs lopen, terwijl ze rechtsafslaand meteen tussen de nieuwe rozenperken, de palmen en de border staan. Als ze van daaraf verder lopen is de kans groot dat ze gaan zwerven en wat langer blijven. De opzet is om eerst een paadje aan te leggen door de heestertuin en achter de vijver langs. Als dat bevalt zouden we het andere paadje kunnen aanleggen.
TOELICHTING
De heestertuin is nu nog een onontdekte schat die slechts door een enkeling wordt benut voor poepen, piesen, sex of druggebruik. Als door de heesters een paadje slingert, wordt dit deel van het park nuttiger ingezet en kunnen meer mensen daar plezier van hebben. Hoe uitnodigend zo’n afslag kan zijn, is goed te zien aan het trapje dat bij de ingang van de heestertuin is gemaakt; dat wekt de nieuwsgierigheid op. 
De heesterheuvel is niet ontworpen om doorheen te lopen en daar is nooit een echt pad geweest. Het vergt dus extra aandacht om zo’n begaanbaar pad over die heuvel te laten slingeren met behoud van de kwaliteit en het aanzicht die de heesterheuvel nu heeft. Veiligheid is een belangrijk punt van aandacht. Zowel bij de loopplank in de vijver als bij de piepkleine plaatsjes langs de vijver moeten we maatregelen nemen, met hekjes, met groen of op andere manieren, zodat dat kleine kinderen niet zo gemakkelijk bij de vijver kunnen komen. Door de aanleg van het paadje neemt de sociale controle toe en zullen onregelmatigheden naar verwachting minder voorkomen. De keerzijde is dat dieren het gebied wat vaker moeten delen met de mens. Na het openstellen van het park is het aanleggen van paadjes een nieuwe stap in het toegankelijker maken van het park. Na verloop van enkele maanden kunnen we beide initiatieven evalueren om vast te stellen of het om positieve ontwikkeling gaat.
Bij een recente inventarisatie van de heesterheuvel bleek dat het om een leuke verzameling planten gaat, maar het zijn geen extreem zeldzame soorten. Jammer genoeg staan er nogal wat dode planten tussen, terwijl de levende elkaar verdringen wegens gebrek aan zonlicht. Het zou goed zijn om de dode struiken op te ruimen en enkele andere een plek met meer zon te geven, maar veel alternatieve plekken hebben we niet; het park is erg vol. Waar drie identieke struiken elkaar nu naar het leven staan kunnen we er soms een of twee weghalen. Op die manier is niet alleen de aanleg van zo’n paadje mogelijk, maar krijgen de blijvers ook meer licht. Enkele zwakke exemplaren kunnen worden geofferd. De aanleg van een begaanbaar paadje is mogelijk zonder vermindering van de kwaliteit en het aanzicht van de aanplant.
Tijdens de inventarisatie is een tekening gemaakt met een mogelijk begin en eind van het paadje met op twee plekken aan de vijver een piepklein plaatsje. Op de tekening zijn de plaatsjes in grijs aangegeven, begin en einde van het paadje zijn met lijnen getekend. De rest van het paadje kan niet anders dan stap voor stap worden ingevuld, rekening houdend met de ondergrond, de bestaande planten en de hellinggraad van de heuvel. Achter de heuvel is nog veel ongebruikt gebied dat daarbij kan worden ingezet.
De heesterheuvel is niet ontworpen om doorheen te lopen en daar is nooit een echt pad geweest. Het vergt dus extra aandacht om zo’n begaanbaar pad over die heuvel te laten slingeren met behoud van de kwaliteit en het aanzicht die de heesterheuvel nu heeft. Veiligheid is een belangrijk punt van aandacht. Zowel bij de loopplank in de vijver als bij de piepkleine plaatsjes langs de vijver moeten we maatregelen nemen, met hekjes, met groen of op andere manieren, zodat dat kleine kinderen niet zo gemakkelijk bij de vijver kunnen komen. Door de aanleg van het paadje neemt de sociale controle toe en zullen onregelmatigheden naar verwachting minder voorkomen. De keerzijde is dat dieren het gebied wat vaker moeten delen met de mens. Na het openstellen van het park is het aanleggen van paadjes een nieuwe stap in het toegankelijker maken van het park. Na verloop van enkele maanden kunnen we beide initiatieven evalueren om vast te stellen of het om positieve ontwikkeling gaat.