Lust en Liefde of ben ik gewoon gek?

Sommige mensen zullen teleurgesteld zijn en anderen gerustgesteld, maar de column is niet expliciet c.q. 18+ stempel. Alhoewel we tegenwoordig in een maatschappij leven die steeds preutser wordt en je moet oppassen wat je zegt. Eerlijk gezegd heb ik daar toch een beetje schijt aan, je moet het beestje wel bij zijn naam kunnen noemen.

De lust in mijn leven is tegenwoordig kritisch zijn en overal mijn mening over geven. Mijn gezondheid zorgt ervoor dat ik altijd overal rekening mee moet houden en dat ik beperkt ben in wat ik kan doen. Mijn lust is ook om bewoners te helpen, misschien ook om mijn ego wat op te pompen haha. Voorbeeld, een tijdje geleden stond ik voor de deur en was ik in gesprek. Er kwam een meid langsgereden op de fiets en stopte bij ons. De buurman en ik waren aan het afronden en toen sprak ze me aan. Ze was Engelstalig, maar zal het in het Nederlands vertellen. Haar openingszin was: “Ze noemen jou toch de burgemeester van het eiland?” Mijn reactie was dat sommige mensen me zo noemen. Toen vertelde ze me dat ze een aantal problemen had en dat buren van haar hadden gezegd dat ze dan met mij moest gaan praten. Ik zou alles weten en kunnen helpen met alle dingen. Een groot ego heb ik, maar heb haar toch niet met alle zaken kunnen helpen of doorverwijzen die ze noemde. 

Dit zorgt ervoor dat ik kan beginnen over de liefde, de liefde voor Coolhaveneiland wel te verstaan. Ik zie de goede zaken en de slechte zaken op het eiland. Veel mensen weten niet wat er allemaal gebeurt, terwijl het soms twee huizen verderop is. Coolhaveneiland is een buurt die twee gezichten heeft. Aardig en sociaal, maar aan de andere kant ook rauw en crimineel. Aangezien ik Coolhaveneiland toch als mijn platonische liefde beschouw, probeer ik toch te zorgen om te kijken wat er verkeerd gaat en wat er beter kan.

Leuk de bruggetjes naar mijn retorische vraag of ik eigenlijk gek ben. Van veel mensen krijg ik de vraag waarom ik allerlei dingen doe voor de buurt. Dat terwijl ik er 0 Euro, nul euro voor krijg. Waarom ik het werk doe wat in het takenpakket van de professionals zit. Soms wordt er gezegd dat ik me gewoon lekker nergens mee moet bezighouden. Laat ze het maar allemaal zelf uitzoeken, maar dat is toch lastig voor me. Het is het bekende “a blessing and a burden” principe. Het is een zegen dat mensen naar me komen met vragen, maar ook een last aangezien ze ook de verwachting hebben dat ik ze kan helpen. 

De lust en de liefde heb ik, maar ik ben ook gewoon gek! 

Dat is toch stof tot nadenken, zeker omdat ik deze column schrijf tijdens mijn verplichte vakantiedagen. Tot rust komen en relaxed zijn, is toch lastig. In Rotterdam mis ik de rust van Zeeuws-Vlaanderen. In Zeeuws-Vlaanderen mis ik de drukte en bedrijvigheid van Rotterdam. 

Ik kan heel goed alleen zijn en niemand om me heen hebben, zittend op een bankje aan de zee, maar ik vind het ook altijd gezellig met mensen om me heen en bezig zijn met allerlei dingen.

Misschien toch het probleem dat je hebt, als je twee liefdes hebt.

Zal de komende week nog even rustig nadenken wat ik ga doen….. ..