Laat ik positief beginnen. De wijkkrant is over heel Coolhaveneiland eigenlijk heel positief ontvangen, ondanks mijn oproep om kritische opmerkingen te geven. Eigenlijk vind ik dat niet heel erg, want ik weet hoeveel werk er ingestoken is. Ook om het zo divers mogelijk qua onderwerpen en leeftijden te maken.  Wat wel regelmatig tegen me is gezegd: “ik heb hem niet gehad. Heb wel nee-nee sticker, maar dit is een krant over mijn eiland, mijn straat.”  Bij de volgende editie moet je misschien eronder een “wel een wijkkrant” sticker plakken. Maand geleden was er een optreden in het IJzerblok, wat erg mooi was (een wereldreis die ze gemaakt hadden verbeeld met beelden, verhalen en muziek optreden). Daarna wilde een groepje dat ik de voorpagina van De Schatzoeker ging voordragen. De tekst ken ik niet uit mijn kop, maar gelukkig had ik er 20 meegenomen. Voordragen is emotie in de tekst gooien, met je stem en gebaren. Ik kan je wel zeggen dat het vrij lastig is om de tekst te zien als je paar biertje op hebt en ongeveer het enige licht een vuurkorf is. Moet je ook nog oppassen dat je kleren niet verbranden. De laatste zin heb ik toen ook in de praktijk gebracht (een open haard krijg je er ook goed mee aan). Weliswaar was het een brandende vuurkorf, maar dat is voordragen.

Trouwens heb er nog aantal thuis liggen, dus je kunt er altijd langskomen. 

Genoeg positief nieuws.

Buurman Chris maak je niet zo druk. Na Sinterklaas en mijn verjaardag moest ik toch paar dagen bijkomen. Zeuren en zeiken is toch een soort therapie, misschien beter om te zeggen kritisch zijn. Dat komt misschien ook omdat ik ondertussen redelijk wat kennis over Coolhaveneiland heb en probeer het leefbaar te houden. Het kan over laadpalen gaan of vegen van het fietspad tot de vuilnis die naast een container wordt gegooid. Soms ben ik een pitbull en als ik ergens mee ga bemoeien, dan moet het ook gebeuren. Heb meestal een wel zinnige inbreng. Niet altijd gelijk, maar meestal wel, haha. 

Een half jaar geleden hebben ze de elektrische laadpaal bij mij aan de verkeerde kant van het zebrapad gezet. Alle partijen lopen elkaar te beschermen. Kon hen ook wel vertellen dat ze de paal niet zonder boren konden aansluiten. Het heeft 15 e-mails geduurd voordat er een vuilniszak over het bord werd gehangen. Nu een half jaar later gaan ze hem eindelijk aansluiten. Het fietspad aan de overkant van mijn straat is de afgelopen 5 maanden 7 keer geveegd en geen enkele keer het fietspad aan mijn kant. Trouwens is niet helemaal waar. Na flink wat aankaarten kreeg ik vorige week een bericht dat er gesprek wordt gepland met iemand van de buitenruimte gemeente. Heel toevallig dat de dag erop ineens 2 keer het fietspad aan mijn kant wordt geveegd. Maand geleden was er een actie om Coolhaveneiland wat schoner te maken door met buurtbewoners 1 uurtje afval op te ruimen. Met ongeveer 15 mensen 25 kilo afval van de straat en perken opgeruimd. Er ligt nog genoeg op straat en als Jobscore er niet was, liep je door een vuilnisbelt. Tijdens die actie wilde mijn buurvrouw Suzanne dat ook de speeltoestellen werden schoongespoten op het Kapelplein. Dus kleine maand ervoor hebben we gevraagd aan de Wijkconciërge hoe we dat moesten aanpakken. Hij heeft allemaal foto’s gemaakt en aanvraag ingediend. Paar keer gevraagd wat de status was, ging van de ene afdeling naar de andere afdeling. Gelukkig hebben mensen van de gemeente die zich bezighouden met Coolhaveneiland gezorgd dat het toch is gebeurd.

Waar ik op hoop is dat toch meer bewoners (naast de vaste groep bewoners) zich gaan bezighouden met Coolhaveneiland, op welke manier dan ook. 

Helaas is dat waarschijnlijk ijdele hoop….